Η Μελαγχολία της Ώριμης Επιθυμίας Γιόχαν Βόλφγκανγκ Γκαίτε, Ένας άνδρας πενήντα ετών, μτφρ. Σμαράγδα Αλεξάνδρου, εκδ. Αργοναύτης, σελ. 104 Πρόκειται για μια νουβέλα με αριστοτεχνική ανάπτυξη, όπου η προσωπική ανανέωση, η αυταπάτη της νιότης, η γοητεία της φιλαρέσκειας και η εσωτερική συνθηκολόγηση της μέσης ηλικίας γίνονται μέρος ενός μύθου που πάλλεται μεταξύ ειρωνείας και τρυφερότητας, αυτοσαρκασμού και κομψότητας. Ο Γκαίτε ξεκινά να γράφει τη νουβέλα το 1807, λίγο πριν κλείσει τα πενήντα. Την ολοκληρώνει μέσα στα χρόνια της προσωπικής του ωριμότητας και την εντάσσει τελικά στον κύκλο του Βίλχελμ Μάιστερ, προσδίδοντάς της μιαν αυτόνομη θέση μέσα στο φιλοσοφικό του corpus. Δεν είναι τυχαίο ότι η ηλικία των πενήντα ετών γίνεται εδώ σύμβολο ενός υπαρξιακού μεταίχμιου: η σωματική και ψυχική εξάντληση συμπίπτει με την ανάγκη για νέα πνοή, και η επάνοδος της επιθυμίας σημαδεύεται από την οριστική γνώση του ορίου. Το έργο φέρει όλα τα...