Στην Ελλάδα του 2025 η Αριστερά έχει πάψει να είναι ιδεολογικό ρεύμα κι έχει μετατραπεί σ' ένα νέο είδος πολιτικού επαγγέλματος, εκείνου των πωλητών ανθρωπιάς. Πρόσωπα και μηχανισμοί, συνεργάζονται και εμπορεύονται τη συγκίνηση, μετατρέπουν κάθε τραγωδία σε περιουσιακό στοιχείο για μεγαλύτερες δόσεις επικοινωνίας. Η Αριστερά, που κάποτε διεκδικούσε ρόλο συνείδησης, δείχνει σήμερα να έχει αυτοεγκλωβιστεί σε αυτή την αγορά του συναισθήματος. Δεν αντιπροσωπεύει πια τους πραγματικά αδύναμους. Τους ανακαλύπτει και τους σκηνοθετεί. Η απεργία πείνας του Πάνου Ρούτσι και η υπόθεση της λεγόμενης Global Freedom Flotilla δεν συνδέονται με κάποιον τρόπο, τυπικά. Μια προσεκτική ματιά όμως αποκαλύπτει πως και στα δύο περιστατικά εφαρμόζεται η ίδια μέθοδος: μετατροπή της οδύνης και του ανθρωπισμού σε σκηνικό και μετρήσιμο αποτέλεσμα ψήφων. Όταν η πολιτική φτωχαίνει, απομένει το θέαμα· κι εκεί η Αριστερά έχει πλέον αποκτήσει τεχνογνωσία. Κάκιστης...