Η εργασιακή κουλτούρα διαφέρει παρασάγγας από χώρα σε χώρα. Στην Ανατολή η απόλυση θεωρείται μεγάλη ντροπή - στην Ιαπωνία κυρίως όπου, αν και χαλαρότερος, εξακολουθεί να κυριαρχεί ο θεσμός της "ισόβιας εργασίας" και όποιος προσλαμβάνεται 20 ετών σε μια μεγάλη επιχείρηση, την Toyota ή τη Hitachi ας πούμε, θεωρεί αυτονόητο ότι θα συνταξιοδοτηθεί απ' αυτήν. Στη Δύση η απώλεια μιας θέσης εργασίας είναι πιο συχνό φαινόμενο και πιο "εύπεπτο" από τους εργαζομένους, ιδιαίτερα μετά την επικράτηση του οικονομικού φιλελευθερισμού, της απορρύθμισης των αγορών εργασίας και την υιοθέτηση "ευέλικτων" ή "ελαστικών" μορφών απασχόλησης. Παρά ταύτα, η απόλυση κατά κανόνα θεωρείται απόρριψη και επιβαρύνει ψυχολογικά όποιον "μένει στον δρόμο". Ομως η παγκόσμια υγειονομική κρίση και τα λοκντάουν του 2020 και του 2021 φαίνεται πως άλλαξαν άρδην την κατάσταση και εξαφάνισαν το "στίγμα" της απόλυσης, τουλάχιστον στις αγορές εργασίας της Δύσης. Τα κοινωνικά...