Του Γεωργίου Ι. Μάτσου* Η γκρίνια του πελάτη είναι δικαιολογημένη: "Πότε θα βγει η απόφαση;". "Να εύχεστε, σε κανέναν χρόνο και βάλε, αν θέλετε να πάει καλά", απαντώ. "Δεν γίνεται πιο γρήγορα;", ξαναρωτούν. "Δεν καταλάβατε", ξαναλέω. "Είναι για το καλό σας να αργήσει η απόφαση, διότι θέλουμε ο δικαστής μας να ασχοληθεί στο αναγκαίο βάθος, ώστε να καταλάβει την υπόθεση και να κερδίσουμε, αφού έχουμε δίκιο". Ο υπουργός Δικαιοσύνης όμως έχει άλλη άποψη: Ότι αν εξαναγκάσει τους δικαστές να εκδίδουν απόφαση σε ένα εξάμηνο, άντε οκτάμηνο (άρθρο 32 του νομοσχεδίου), η ορθότητα των αποφάσεων δεν θα βλαφθεί. Ενώ όσοι δικαστές ως τώρα τάχα "τεμπέλιαζαν", θα σταματήσουν αίφνης να "τεμπελιάζουν" και θα βγάζουν αποφάσεις στους έξι ή οκτώ μήνες, αφού αν δεν το πράξουν, ο Πρόεδρος του Αρείου Πάγου θα τους κόβει τον μισθό (άρθρο 50 παρ. 3 ν. 4938/2022). Το βασικό πρόβλημα με αυτή την αντίληψη είναι, ότι αν οι δικαστές δεν εκδίδουν ταχέως αποφάσεις...