ΑΠΕ/ΜΠΕ/ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΛΕΣΙΔΗΣ Σαν σήμερα, 12 Οκτωβρίου 1944, η Αθήνα ξημέρωσε αλλιώς. Ύστερα από 1.264 ημέρες σιωπής, φόβου και πείνας, η πόλη ξαναβρήκε τη φωνή της. Οι Γερμανοί αποχωρούσαν, οι σειρήνες της Κατοχής σίγησαν και οι δρόμοι γέμισαν για πρώτη φορά ύστερα από χρόνια με φωνές, σημαίες και χαμόγελα. Ήταν η μέρα που η πρωτεύουσα ελευθερώθηκε, όχι μόνο στρατιωτικά, αλλά και ψυχικά. Η Αθήνα της Κατοχής είχε δει τα πάντα. Πείνα, εκτελέσεις, μπλόκα, μαυραγορίτες και μάνες που έκλαιγαν για ψωμί. Ο μεγάλος λιμός του χειμώνα 1941-42 είχε θερίσει χιλιάδες ανθρώπους, ενώ οι αντιστασιακές οργανώσεις δρούσαν με κίνδυνο ζωής. Το ΕΑΜ, ο ΕΛΑΣ, η ΕΚΚΑ, μικρές ομάδες πολιτών, φοιτητών, εργατών και ιερέων κρατούσαν ζωντανή τη σπίθα της αξιοπρέπειας μέσα στην ασφυξία του τρόμου. Το πρωί εκείνης της Πέμπτης, οι τελευταίοι Γερμανοί στρατιώτες εγκατέλειψαν την Αθήνα με κατεύθυνση τον Πειραιά. Ο διοικητής Νοτίου Ελλάδας, αντιπτέραρχος Φέλμι, κατέθεσε...