Θυμάμαι, λίγο πριν οι συμμαχικές δυνάμεις εισβάλουν στο Ιράκ στο πρώτο πόλεμο του Κόλπου (Φεβρουάριος 1991), τα "προοδευτικά" μέσα ενημέρωσης μας βομβάρδιζαν με το αξιόμαχο της προεδρικής φρουράς του Σαντάμ Χουσεϊν που θα απέκρουε κάθε απόπειρα παραβίασης των συνόρων του Ιράκ. Αναλυτικά ρεπορτάζ για την εκπαίδευσή τους, για τον οπλισμό τους και την πίστη τους στο καθεστώς. Αυτό που έλειπε ήταν οι εγχώριοι φιλοσανταμικοί απόστρατοι που θα ανέλυαν στις τηλεοράσεις πώς η προεδρική φρουρά θα έριχνε τις συμμαχικές δυνάμεις στη θάλασσα. Τελικά, δεν πολέμησαν καν. Με το που άρχισαν οι χερσαίες επιχειρήσεις εντός του ιρακινού εδάφους πετούσαν τις στολές τους και άλλοι παραδίδονταν, άλλοι εξαφανιζόταν. Η δύναμη πυρός που έπεσε στα κεφάλια τους ήταν συντριπτική. Το ίδιο φαίνεται πως θα συμβεί και με την πολεμική μηχανή του Ιράν. Μέσα σε λίγη ώρα έχασε και ηγεσία και σχεδόν όλα τα μέσα αποτροπής. Ξέμεινε με κάτι βαλλιστικούς πυραύλους αμφιβόλου...