40.000 παιδιά κάθε χρόνο δεν θα γεννηθούν ποτέ. 40.000 καρδιές δεν θα χτυπήσουν, 40.000 φωνές δεν θα ακουστούν. Και όλα αυτά, όχι από ατύχημα. Όχι από ανάγκη. Αλλά μέσα σε ένα σύστημα που προωθεί την αποσύνθεση, το μηδενισμό και την "ελευθερία" της καταστροφής. Μέσα στα σχολεία της νέας εποχής, δεν μιλάνε πια για αξίες, για οικογένεια, για ζωή. Μιλάνε για "δικαιώματα", για "επιλογές", για "διευκολύνσεις". Η παιδεία έγινε εργαλείο αποχαύνωσης, το κράτος κρύβεται πίσω από στατιστικές, και η Εκκλησία - πλην ελαχίστων - παραμένει θεατής. Αυτό δεν είναι πρόοδος. Είναι γενοκτονία. Μια ύπουλη, σιωπηλή, σχεδιασμένη εξόντωση της ελληνικής ψυχής. Και όσο εμείς σωπαίνουμε, εκείνοι συνεχίζουν. Ήρθε η ώρα να μιλήσουμε. Για τα αγέννητα παιδιά. Για την Ελλάδα που χάνεται. Σε μια χώρα που βλέπει το μέλλον της να συρρικνώνεται χρόνο με τον χρόνο λόγω της δημογραφικής κρίσης, τα στοιχεία που ήρθαν στο φως για τις εφηβικές εκτρώσεις σοκάρουν και...