Στον κόσμο της αγοράς, το split σημαίνει διάσπαση: μια μετοχή που πολλαπλασιάζεται χωρίς να χάνει την αξία της, διαμοιράζοντας το ίδιο περιεχόμενο σε περισσότερες μονάδες. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και στη ζωγραφική της Μαρίας Βύρρα. Η επιφάνεια "ανοίγει" σε διακριτές ζώνες χρώματος, χειρονομίας και φωτός, όχι για να θρυμματίσει την εικόνα αλλά για να μοιράσει την έντασή της σε περισσότερα επίπεδα. Κάθε επιμέρους πεδίο φέρει ένα κομμάτι του συνολικού νοήματος. Μαζί συγκροτούν μια ενιαία, σταθερή αξία, όπως ακριβώς σε μια διάσπαση όπου ο διαμοιρασμός δεν σημαίνει απώλεια αλλά ακριβέστερη κατανομή. Για τη ζωγράφο, το χρώμα δεν είναι απλώς στοιχείο της εικόνας, αλλά ο τόπος όπου η εικόνα γεννιέται. Το "τοπίο" που την απασχολεί δεν έχει ορίζοντα, ουρανό ή έδαφος. Πλάθεται μέσα από τη συνάντηση χρωματικών αξιών που μοιάζουν αφηρημένες, αλλά λειτουργούν όπως τα στρώματα της γης: άλλοτε διαφανή, άλλοτε συμπιεσμένα, πάντα σε σχέση μεταξύ τους.