Η Ελλάδα είναι ίσως η μοναδική χώρα στον κόσμο που μπορεί να έχει θάλασσα παντού και να καταλήξει να τρέφεται με ψάρια εισαγωγής. Όχι επειδή δεν έχουμε τεχνογνωσία. Όχι επειδή λείπει το ανθρώπινο κεφάλαιο. Αλλά επειδή μας καταπίνει το ρυθμιστικό βάρος, η γραφειοκρατική ακινησία, και οι "πράσινοι ακτιβιστές". Η ελληνική ιχθυοκαλλιέργεια είναι ένας από τους λίγους εξαγωγικούς κλάδους με σταθερή παρουσία στις αγορές των ΗΠΑ και της Ευρώπης. Απασχολεί πάνω από 3.500 άτομα άμεσα και 12.000 έμμεσα, με συνολική συνεισφορά 700 εκατ. ευρώ ετησίως στο ΑΕΠ. Και όμως, σήμερα βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού. Την τελευταία δεκαετία, η Τουρκία υπερτριπλασίασε την παραγωγή της, από 100.000 τόνους το 2013 σε 310.000 το 2023. Η Ελλάδα, παρά τις διεθνείς πιστοποιήσεις και την ισχυρή φήμη, παραμένει στάσιμη στους περίπου στους 120.000 τόνους. Ο λόγος; Μια Ευρωπαϊκή Ένωση που νομοθετεί λες και δεν θέλει να υπάρχει πρωτογενής παραγωγή, ένα κράτος που...