Στο τέλος της φετινής χρονιάς, το δημόσιο χρέος της Ελλάδας εκτιμάται ότι θα υποχωρήσει κοντά στο 147% του ΑΕΠ ενώ της Ιαπωνίας θα ανέλθει σε 230%. Για να μην δαπανούν μεγάλο μέρος των κρατικών εσόδων του προϋπολογισμού για την πληρωμή τοκοχρεολυσίων κάθε χρόνο, οι υπερχρεωμένες χώρες χρειάζονται πρωτογενή πλεονάσματα και χαμηλό κόστος δανεισμού σε μεγάλες διάρκειες π.χ. 10-30 χρόνια. Η Ελλάδα τα έχει πάει πολύ καλά σ' αυτό το μέτωπο. Το δημόσιο χρέος αποκλιμακώνεται γρήγορα από το ρεκόρ 210% του ΑΕΠ το 2020, βοηθούντων των πλεονασμάτων, της διαχείρισης από τον ΟΔΔΗΧ και κυρίως των χαμηλότοκων δανείων μεγάλης διάρκειας που έλαβε από τον EFSF και τον ESM την περίοδο των μνημονίων. Όμως, ακόμη κι αν αυξανόταν το κόστος δανεισμού, ο συστημικός κίνδυνος της Ελλάδας για την Ευρωζώνη είναι πλέον πολύ μικρός και για τον υπόλοιπο κόσμο μηδαμινός. Δεν ισχύει το ίδιο για την Ιαπωνία. Η μεγάλη άνοδος των αποδόσεων των μακροπρόθεσμων ιαπωνικών...