Του Γεωργίου Ι. Μάτσου* Πρώτη επαγγελματική επαφή με το ποινικό δίκαιο είχα το 2005, λίγο πριν ξεσπάσει το σκάνδαλο του τότε παραδικαστικού. Είχα υποστηρίξει πρόσωπο του στενού συγγενικού μου περιβάλλοντος σε μήνυσή του κατά προσώπου με σημαντική δημόσια θέση, που δεν έφθασε ποτέ στο ακροατήριο, παρά την προφανή βασιμότητά της. Τρεις χαρακτηριστικές αντιδράσεις εισαγγελέων χαράχθηκαν στη μνήμη μου από την υπόθεση εκείνη. Η πρώτη, Αντεισαγγελέως Πρωτοδικών: "Με τι είπατε ότι ασχολείστε, με φορολογικό δίκαιο; Α, γι' αυτό είστε ρομαντικός". Η δεύτερη, Εισαγγελέως Εφετών προς τον συγγενή μου: "Δηλαδή αδικηθήκατε στην υπόθεσή σας; Σιγά το πράγμα, συμβαίνει καθημερινά". Η τρίτη, του τότε Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου, Γ. Σανιδά, που επισκέφθηκα ως έχοντα την ευθύνη διερεύνησης του τότε παραδικαστικού: "Κοιτάξτε, εγώ εξετάζω περιπτώσεις συναδέλφων μου που έχουν χρηματιστεί. Το θέμα σας δεν είναι τέτοιο. Ωστόσο, επειδή βλέπω ότι έχετε δίκιο...