Αν κάτι επιμένει να αναδύεται από τη συνάντηση του χρόνου με τον τόπο, είναι η σιωπηλή ώσμωση του πνεύματος με την ύλη. Η Άνδρος, νησί αρχοντικό και ευγενές, χρόνια τώρα είναι στα μάτια του φιλότεχνου κοινού μια "Ωγυγία" της τέχνης· η τέχνη -όπως και η Κίρκη- λειτουργεί, εν τέλει, αποκαλυπτικά: απογυμνώνει, γοητεύει, ακινητοποιεί. Αλλά ταυτόχρονα, δείχνει δρόμους. Στα μεγάλα ιδρύματα, αλλά και στα λιγότερα γνωστά ανδριώτικα αρχοντικά, η τέχνη δεν εκτίθεται απλώς αλλά αναπνέει, συνομιλεί, και, το σπουδαιότερο, δεν θορυβεί αλλά σημαίνει. Η Ιερά Μονή Παναχράντου -ούτως ή άλλως ένα σταυροδρόμι αιώνων, μνήμης και προσευχής στις πλαγιές του Γερακώνα- μας καλεί σε μια νέα εμπειρία. Το ιστορικό της σώμα φιλοξενεί πλέον ένα νέο ζωτικό όργανο: την Πινακοθήκη "Τέχνης Φυλακτήριον". Εδώ, το πνευματικό δεν περιορίζεται στο τελετουργικό ή το δόγμα· επεκτείνεται στη μορφή, στο χρώμα, στην ύλη που μεταστοιχειώνεται διά της τέχνης σε βίωμα και, ίσως...