Η Ελλάδα βρίσκεται ξανά στο μάτι του κυκλώνα. Οι μεταναστευτικές ροές από Λιβύη αυξάνονται επικίνδυνα, ενώ η δημόσια συζήτηση έχει παγιδευτεί σε ένα ψευδοηθικό δίλημμα: ή δέχεσαι τους πάντες χωρίς όρους ή είσαι φασίστας. Αυτή η αφήγηση, αγαπημένη των θιασωτών της woke ατζέντας, αγνοεί την πραγματικότητα και προδίδει μια υποκρισία που δεν μπορούμε πια να ανεχτούμε. Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά. Η Ελλάδα δεν είναι αποικιακή δύναμη, ούτε ιμπεριαλιστής που λεηλάτησε την Αφρική ή τη Μέση Ανατολή. Είναι μια μικρή χώρα στα σύνορα της Ε.Ε., παγιδευμένη ανάμεσα σε αποτυχημένα κράτη και αναθεωρητικές δυνάμεις που εργαλειοποιούν ανθρώπινες ψυχές. Η Τουρκία σπρώχνει πρόσφυγες στα σύνορά μας σαν εργαλείο πίεσης. Η Λιβύη έχει μετατραπεί σε ένα τεράστιο κέντρο διακίνησης, ένα σύγχρονο δουλεμπορικό λιμάνι. Η Ελλάδα, μόνη της, δεν μπορεί να λύσει αυτό το πρόβλημα. Χρειάζεται ευρωπαϊκή αλληλεγγύη, ουσιαστική φύλαξη συνόρων, συμφωνίες επιστροφών και...