Γνωρίζω έναν πολύ επιτυχημένο επαγγελματία σε μεγάλη επαρχιακή πόλη, αυτοδημιούργητο, σαρανταπεντάρη, με μια πολύ όμορφη οικογένεια και με ολοφάνερη οικονομική άνεση, ο οποίος θεωρώντας ότι οι φιλοδοξίες του στην τοπική κοινωνία έπιασαν ταβάνι, μου εξέφρασε τη διάθεση να κατέβει υποψήφιος με την ΝΔ στις επόμενες εκλογές. Ξέρω πως αν κατέβει θα εκλεγεί, είναι πασίγνωστος στην περιοχή του και με υψηλή κοινωνική αποδοχή. Ξέρετε τι του απάντησα; "Ξάπλωσε σ' ένα κρεβάτι και μη σηκωθείς, ούτε για να πας στην τουαλέτα, μέχρι να σου φύγει από το μυαλό αυτή η τρελή ιδέα". Ξαφνιάστηκε, περίμενε ν' ακούσει το ανάποδο. Στο μυαλό του ανθρώπου που ζει μακριά από τα κέντρα εξουσίας κι από τον πυρήνα της δημοσιότητας, η είσοδος σ' αυτά ασκεί μια ακατανίκητη γοητεία. Το να γίνει βουλευτής ή υπουργός ή γενικός γραμματέας ή διοικητής οργανισμού, φαντάζει σαν αυτονόητη αναβάθμιση της ζωής του. Παίρνει πόντους, ανεβαίνει πίστα. Λογική σκέψη για έναν...