Έβλεπα χθες τον Μητσοτάκη να μιλά για την προστασία των θαλασσών και σκεφτόμουν ότι στις κουβέντες που κάνω εδώ και κει με κόσμο, είναι φανερή μια προϊούσα αντίδραση σε κάθε φιλο-περιβαλλοντική πολιτική. Ενώ όλοι δηλώνουν λάτρεις και προστάτες της φύσης, των καθαρών θαλασσών, των όμορφων παραλιών, του αμόλυντου αέρα, των εντυπωσιακών βουνών και των άγριων ζώων που ζουν εκεί έξω, μετατρέπονται αυτομάτως σε σκεπτικιστές ή και σε εξτρεμιστές μόλις βρεθούν μπροστά σε οποιαδήποτε πρωτοβουλία ή απόφαση προστασίας του περιβάλλοντος. Αντιδρούν γα τις ανεμογεννήτριες, σιχαίνονται τα φωτοβολταϊκά, διαφωνούν οριζοντίως και καθέτως με την εγκατάλειψη του λιγνίτη ή της βενζίνης ή του πετρελαίου, τσαντίζονται με τα μεταλλικά καλαμάκια του καφέ, χλευάζουν την πολιτική για περιορισμό της χρήσης πλαστική σακούλας, εκνευρίζονται (οι αγρότες) με τους αυστηρούς κανονισμούς για τα χημικά φυτοφάρμακα, διαμαρτύρονται για την εξάπλωση των ηλεκτροκίνητων...