Ως "θεϊκά ευωδιαστή" και "μυροβόλος" περιγράφεται από τον Όμηρο, η Ωραία Ελένη, βασίλισσα της Σπάρτης. Στην Ελλάδα της Ύστερης Εποχής του Χαλκού (1680-1200 π.Χ.) υπήρξε άνθιση στην παρασκευή αρωμάτων. Στην Πύλο, στο περίφημο Ανάκτορο του Νέστορα, οι πήλινες πινακίδες της Γραμμικής Β' μαρτυρούν την ύπαρξη οργανωμένων εργαστηρίων αρωμάτων, όπου ειδικοί τεχνίτες παρασκεύαζαν αρωματισμένα έλαια με νότες από τριαντάφυλλο, φασκόμηλο, σμύρνα, κύπερο και κανέλα. Τα αρώματα αποθηκεύονταν σε πήλινα αγγεία, όπως οι χαρακτηριστικοί αμφορείς με ψευδοστόμιο και αποτελούσαν δείγμα τεχνογνωσίας και πολυτέλειας. Στο μουσείο Getty Villa στο Λος Άντζελες προχώρησαν στην ανασύνθεση αρώματος, που πιθανότατα φορούσε η Ωραία Ελένη, και ίσως αυτή η ελκυστική ευωδία συνετέλεσε στην αρπαγή της καλλονής από τον Πάρη, αρπαγή που έγινε αφορμή του Τρωικού Πολέμου. Τα "αποκαλυπτήρια" του αρώματος πραγματοποιήθηκαν στο πλαίσιο της έκθεσης "Το Βασίλειο της Πύλου...