Την δεκαετία του '60, ο συγχωρεμένος ο Γεώργιος Παπανδρέου είχε πετάξει από τα μπαλκόνια του Ανένδοτου μια πιασάρικη κορώνα. "Στην Ελλάδα ευημερούν οι αριθμοί και δυστυχούν οι άνθρωποι." Έκτοτε, επί 7 σχεδόν δεκαετίες, η χαριτωμενιά αυτή συνεχίζει να χρησιμοποιείται αβέρτα για να ακυρώνει κάθε υπεύθυνη οικονομική πολιτική που ασκείται στον τόπο, αν και όταν ασκείται. Πλην η περιβόητη ατάκα (που κρύβει μια ολόκληρη αντίληψη των πραγμάτων) δεν εξαντλεί την χρησιμότητα της στην εκμηδένιση όσων σοβαρών ανθρώπων αναλαμβάνουν τα οικονομικά της χώρας. Πρόκειται για φράση-πολυεργαλείο. Σβερκώνει και τους ανεύθυνους, τους λαϊκιστές, τους κάθε λογής "Τσοβόλα δώστα όλα". Τους εξωθεί σε ακόμα μεγαλύτερη ανευθυνότητα. Διότι όσα κι αν "δίνουν", ποτέ δεν είναι αρκετά για να θεραπευτεί η "δυστυχία των ανθρώπων". Τα γράφω γιατί βλέπω από την μια τον Πιερρακάκη να παλεύει για την σταθερή και δραστική μείωση του δημόσιου χρέους, αλλά από την άλλη...