Στη ράθυμη, γλεντζέδικη και ευημερούσα Γαλλία του μεσοπολέμου, υπήρχε ένας συνταγματάρχης που βομβάρδιζε τα επιτελεία του με εκθέσεις οι οποίες έλεγαν ότι η μορφή του επόμενου πολέμου δε θα έχει καμιά σχέση με όσα ήξεραν από τον προηγούμενο. Οι Γάλλοι στρατηγοί πετούσαν τις εκθέσεις αυτές στον κάλαθο των αχρήστων δίχως να τις διαβάζουν και απέφευγαν στους διαδρόμους τον συνταγματάρχη, θεωρώντας τον ονειροπαρμένο, τσιμπούρι και ψώνιο. Ο συνταγματάρχης αυτός ήταν ένας ψηλολέλεκας ατσούμπαλος τύπος που ονομαζόταν Σαρλ ντε Γκωλ. Την ίδια περίοδο που ο Αδόλφος κατασκεύαζε υπερσύγχρονα για την εποχή του όπλα όπως τα Πάντσερ, τα Στούκας ή τα Θωρηκτά Τσέπης, οι Γάλλοι επαναπαύονταν στη "σιγουριά" των τσιμέντων της οχυρωματικής Γραμμής Μαζινό, για την οποία (ανοήτως όπως απέδειξε η πράξη) είχαν ξοδέψει ασύλληπτα ποσά. Ενώ ο Χίτλερ προβίβαζε σε στρατηγούς αφιονισμένους σαραντάρηδες και σαρανταπεντάρηδες αξιωματικούς με κοφτερό μυαλό (σαν τον...