Σαράντα τρεις ημέρες μετά την έναρξη της δεύτερης θητείας του, ο Ντόναλντ Τραμπ στάθηκε ενώπιον του Κογκρέσου, στην ίδια αίθουσα που πριν τέσσερα χρόνια οι οπαδοί του είχαν καταλάβει βίαια σε μια αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος. Η ομιλία του, η μακρύτερη στην ιστορία των κοινών συνεδριάσεων του Κογκρέσου, ήταν ένα μείγμα υπερφίαλων δηλώσεων, συνωμοσιολογικών παραληρημάτων και ενός σαφούς σχεδίου για την περαιτέρω συσσώρευση πλούτου στα χέρια της ελίτ. Πολλοί Δημοκρατικοί απείχαν εντελώς από την εκδήλωση, ενώ άλλοι αποχώρησαν νωρίς, μη αντέχοντας τη θέα μιας εκστασιασμένης, χειροκροτούσας Λόρεν Μπόεμπερτ για περισσότερο από όσο ήταν απολύτως απαραίτητο. Ενώ οι εναρκτήριες ομιλίες των προέδρων συνήθως εστιάζουν σε φιλόδοξα σχέδια εθνικής προόδου, η ομιλία του Τραμπ έμοιαζε περισσότερο με έναν γύρο θριάμβου. Η ατζέντα του για τα επόμενα τέσσερα χρόνια; Μέγιστο προσωπικό και εταιρικό κέρδος, ανεξαρτήτως επιπτώσεων. Οτιδήποτε άλλο...