Project Syndicate Οι ψηφοφόροι σε πολλές χώρες είναι εξοργισμένοι. Οι δημοκρατικοί ηγέτες, χωρίς κάποιο καθιερωμένο εγχειρίδιο ενεργειών, φαίνονται ανίκανοι να αντιμετωπίσουν τις αιτίες αυτής της οργής. Οι μόνοι που ωφελούνται από αυτό το κενό είναι οι λαϊκιστές και οι επίδοξοι αυταρχικοί ηγέτες. Στη Βρετανία, η κυβέρνηση των Εργατικών φαίνεται να θέλει να επιστρέψει στις λύσεις "φόρων και δαπανών" του παρελθόντος, ενώ ορισμένοι Συντηρητικοί νοσταλγούν μια αναβίωση των πολιτικών ελεύθερης αγοράς της Μάργκαρετ Θάτσερ. Και οι δύο πλευρές δείχνουν να μην έχουν ιδέα για το πώς να διατυπώσουν ένα όραμα που να είναι ελκυστικό στους σημερινούς ψηφοφόρους. Ιδιαίτερα καταδικαστική είναι η διάχυτη αντίληψη, κοινή σε πολλές χώρες, ότι οι κυβερνήσεις, δεμένες χειροπόδαρα από πολιτική παράλυση ή υπερβολική ρύθμιση, δεν μπορούν να κάνουν τίποτα. Αν οι δημοκρατικοί πολιτικοί είναι μόνο λόγια και καμία πράξη, τότε οι λαϊκιστές - με τις (σπάνια...