Του Μανόλη Καψή Να σας ομολογήσω αγαπητοί αναγνώστες του Capital ότι πρόθεσή μου σήμερα ήταν να γράψω για το ΠΑΣΟΚ και τον κραταιό Νικόλα Ανδρουλάκη, τη βελόνα που δεν κουνιέται και τα λοιπά, ξέρετε εσείς, αλλά συνέβη κάτι αναπάντεχο. Εκεί που πήγα να ξεκινήσω να γράφω, ένα περιστέρι ήρθε και κάθισε στο μπαλκόνι μου, πάνω στο βιβλίο του Αριστείδη Μπαλτά- ίσως το ξέρετε, "Η αριστερά ως σήμερον, ως αύριον και ως χθες, ένα φάντασμα πλανιέται". Προσωπικά έχω διαβάσει μόνο το κομμάτι του "ως χθες" γιατί μόνο εκεί, στο χθες, μπορώ να φανταστώ την ελληνική αριστερά, και μάλλον ως προχθές θα ήταν το σωστό, εν πάση περιπτώσει, το έχω αφήσει στο μπαλκόνι για να στηρίζω μια γλάστρα. Όταν το είδα να κάθεται στο βιβλίο λοιπόν το περιστέρι, το θεώρησα τελείως συμβολικό και αποφάσισα να αλλάξω πλάνα και να γράψω για το βιβλίο του Τσίπρα. Γελοία αρχή για το κομμάτι μου στο Capital θα πείτε κύριε Αρχισυντάκτα και θα έχετε δίκιο. Απόλυτο δίκιο. Αλλά αν...