Την δεκαετία του 1950, ο οικονομολόγος Τζόζεφ Σουμπέτερ μίλησε για την "δημιουργική καταστροφή" του καπιταλισμού. Καθώς οι οικονομίες αναπτύσσονται, οι παλιές συνήθειες πρέπει να μπουν στην άκρη καθώς νέες καινοτομίες εμφανίζονται. Τα αυτοκίνητα δεν θα μπορούσαν να αξιοποιήσουν όλες τις δυνατότητές τους όσο τα άλογα ήταν ακόμη στους δρόμους της Ν. Υόρκης και γκαβαλίνες βάρους 2,5 εκατ. λιβρών συσσωρεύονταν καθημερινά στους δρόμους της μεγαλούπολης. Για το μακροχρόνιο καλό της οικονομίας, τα άλογα θα έπρεπε να φύγουν από τους δρόμους αλλά η βιομηχανία των αμαξάδων αντέδρασε. Καθυστέρησε μεν την μετάβαση αλλά δεν μπορούσε να την σταματήσει. Είναι ένα παράδειγμα δημιουργικής καταστροφής. Δεν είναι καπιταλισμός με την πραγματική έννοια του όρου όταν οι επιχειρήσεις διασώζονται απο τα δικά τους λάθη επανειλημμένα. Όταν αυτό συμβαίνει, το αποτέλεσμα είναι χαμηλός ρυθμός ανάπτυξης και μη παραγωγική κατανομή κεφαλαίου. Στην Ελλάδα έχουμε...