Michael Cunningham, Μέρα, μτφρ. Παναγιώτης Κεχαγιάς, εκδ. Αλεξάνδρεια, σελ.336 Μέρες χωρίς αύριο Υπάρχουν μυθιστορήματα που δεν χρειάζονται χαοτικές πλοκές ούτε ήρωες σε κατάσταση κρίσης. Αρκεί να υπάρξει μια μέρα. Μια οποιαδήποτε μέρα, που θα επιστρέφει, ελαφρώς αλλοιωμένη, σε τρεις χρονικές φάσεις - όπως ο χρόνος στον καθρέφτη της μνήμης. Για τη Μέρα πριν, κατά τη διάρκεια και την επομένη της πανδημίας. Κι αν αυτό ακούγεται κάπως νεφελώδες, είναι γιατί αυτή ακριβώς είναι η πρόθεση του Michael Cunningham. Στη Μέρα τίποτα δεν κραυγάζει. Όλα κινούνται μ' έναν μακρόσυρτο ρυθμό, όπως όταν ακούς πίσω από μια κλειστή πόρτα τις κουβέντες μιας οικογένειας που δεν μπορεί να χωρίσει αλλά δεν αντέχει άλλο να μείνει ενωμένη. Μία Μέρα, το 2019. Η ίδια Μέρα το 2020, με την πανδημία να κυκλώνει τα σώματα και να απογυμνώνει τη συναισθηματική τους φωνή. Και ξανά, η ίδια μέρα το 2021, σε έναν κόσμο που επιμένει να σέρνεται λαβωμένος προς την...