του Βαγγέλη Πιλάλη* Η ελληνική οικονομία έχει εισέλθει σε μια περίοδο σχετικής σταθερότητας, αλλά όχι σε περίοδο δομικής ανθεκτικότητας. Παρά την πρόοδο σε ορισμένους μακροοικονομικούς δείκτες, οι διαρθρωτικές αδυναμίες παραμένουν ενεργές: χαμηλή παραγωγικότητα, μικρή κλίμακα επιχειρηματικότητας, περιορισμένη τεχνολογική ενσωμάτωση και χαμηλή ικανότητα προσέλκυσης επενδύσεων μεγάλης προστιθέμενης αξίας. Το βασικό πρόβλημα δεν είναι συγκυριακό, αλλά δομικό. Το λεγόμενο "ελληνικό παράδοξο" - χαμηλή παραγωγικότητα σε συνδυασμό με υψηλό κόστος ζωής - δημιουργεί ένα σταθερό χάσμα μεταξύ ονομαστικών μισθών και πραγματικής αγοραστικής δύναμης. Οι μισθοί δεν αυξάνονται λόγω δημιουργίας νέας αξίας, αλλά λόγω αύξησης του κόστους επιβίωσης. Αυτό συμπιέζει την ανταγωνιστικότητα, την ώρα που η αγορά παρουσιάζει υψηλή συγκέντρωση και ισχυρή διαπραγματευτική ισχύ υπέρ των επιχειρήσεων. Η Φθινοπωρινή Έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής επιβεβαιώνει αυτή...