Ας σκεφτούμε μια χώρα όπου το κράτος έχει οργανώσει δύο "παράλληλες κοινωνίες". Στις γειτονιές με πολλούς μετανάστες, χαμηλά εισοδήματα και υψηλή ανεργία, αναλφαβητισμό και εγκληματικότητα, οι νόμοι αλλάζουν. Οι ποινές για παραβατική συμπεριφορά είναι δύο φορές υψηλότερες απ' ό,τι στην υπόλοιπη επικράτεια. Μειώνεται επίσης, ειδικά εκεί, η ποσόστωση στα κτίρια για κοινωνικές κατοικίες. Οι Αρχές μπορούν να κατάσχουν οτιδήποτε έχει αξία άνω των 1.300 ευρώ από τους πρόσφυγες, προκειμένου να καλύπτουν οι ίδιοι τα έξοδά τους: χρήματα, κοσμήματα, ρολόγια, λάπτοπ. Λειτουργούν κέντρα προετοιμασίας αναχώρησης, ουσιαστικά κρατητήρια για όσους έχουν λάβει απορριπτική απάντηση στο αίτημα ασύλου. Εκεί οι άνθρωποι δεν λαμβάνουν χρήματα, δεν έχουν δικαίωμα να εργαστούν, δεν βλέπουν μέλη της οικογένειάς τους και πρέπει να δίνουν το "παρών" τρεις φορές την εβδομάδα μέχρι να φύγουν από τη χώρα.