Νέοι άνθρωποι -όπως δείχνει η περίπτωση Μαμντάνι- δεν έχουν κανένα πρόβλημα να εμπλακούν στην κομματική πολιτική, με μία όμως κρίσιμη προϋπόθεση: να τους φαίνεται χρήσιμη για την προώθηση μιας συγκεκριμένης ατζέντας που τους αφορά. Και αυτή η ατζέντα δεν είναι των "κεντρώων" λύσεων. "Ψήφισε η μάνα μου Νέα Δημοκρατία;". Την επομένη των εκλογών του 2023, η θρυλική φράση από την ταινία του Σταύρου Τσιώλη απέκτησε νέα βαρύτητα. Το 41% έδειχνε ότι άνθρωποι που παλαιότερα δεν θα το φαντάζονταν καν είχαν ψηφίσει Δεξιά. Και αυτό γέννησε μια στερεότυπη πολιτική ερμηνεία: Η Δεξιά κέρδισε τον άνθρωπο της διπλανής πόρτας. Oλο το παιχνίδι παίζεται εκεί· στο Κέντρο - σε αυτήν την ασαφή επικράτεια των ανθρώπων που έχουν μεν άποψη, αλλά όχι ισχυρές κομματικές και ιδεολογικές δεσμεύσεις. Η ανάλυση αυτή τροφοδότησε μια συζήτηση που αφορά και την Αριστερά ή ευρύτερα τις αντιδεξιές δυνάμεις: Πώς θα μπορούσαν να συνομιλήσουν πειστικά με το ακροατήριο...