Πρώτα το μάτι μου έπεσε στο ραμποτέ και στην ταμπέλα με το βίντατζ όνομα. Περνώντας την πόρτα: δροσιά, πάστρα και κομμάτια του Πλέσσα και του Καλδάρα να παίζουν back to back. Ένα πιάτο ντολμαδάκια με αυγολέμονο ξινούτσικο όπως πρέπει και από δίπλα καρβελάκι ψωμί, ωραίο και στιβαρό, ήταν η γνωριμία μου με το μαγέρικο. Την Αρχόντισσα στην Κοδριγκτώνος, δύο βήματα από την πλατεία Βικτωρίας, την αγαπάει η γειτονιά. Πριν καν ανοίξει στις δώδεκα η ώρα, περίοικοι θα περάσουν να ρωτήσουν τα φαγητά της ημέρας ή θα πάρουν τηλέφωνο για να κρατήσουν τη μερίδα γεμιστά που δεν έχει καλά καλά ξεφουνιστεί. Ηλικιωμένοι που θα διαβάσουν εκεί την εφημερίδα τους μετά το φαγητό, νέοι κάτοικοι της γειτονιάς, εργαζόμενοι, τουρίστες, παιδάκια του δημοτικού που πάνε μόνα τους στην Αρχόντισσα να φάνε φακές γιατί τα έστειλε εκεί η μαμά τους (το ύψιστο διαπιστευτήριο για ένα μαγαζί) - η πελατεία ποικίλλει. Πίσω από τον πάγκο, ο Γιάννης μαζί με τον Σταύρο, που...