Σε έναν κόσμο που αποθεώνει την παραγωγικότητα, την ταχύτητα και την αδιάκοπη απασχόληση, η τεμπελιά παραμένει ένα από τα ταμπού της σύγχρονης ζωής. Από την παιδική ηλικία μέχρι την ενήλικη καθημερινότητα, μαθαίνουμε να τη φοβόμαστε, να την αποφεύγουμε και να τη στιγματίζουμε. Όμως, πόσο δίκαιο είναι αυτό; Μήπως τελικά η τεμπελιά δεν είναι ο εχθρός της προόδου, αλλά ένας παραγνωρισμένος σύμμαχος της ψυχικής ισορροπίας, της δημιουργικότητας και της ζωτικής ανανέωσης; Ads Μια λέξη, πολλές παρανοήσεις Η λέξη "τεμπελιά" έχει φορτιστεί με αρνητικά νοήματα: αδράνεια, οκνηρία, έλλειψη φιλοδοξίας. Ωστόσο, η επιστήμη μάς προσφέρει μια πιο πολύπλοκη και ενδιαφέρουσα εικόνα. Δεν είναι κάθε μορφή αδράνειας επιζήμια - και σε αρκετές περιπτώσεις, η επιλογή να μην κάνουμε τίποτα αποτελεί μια φυσιολογική και ενίοτε απαραίτητη λειτουργία του νου. Η λεγόμενη αρχή της ελάχιστης προσπάθειας (Zipf, 1949) υποστηρίζει ότι οι άνθρωποι τείνουν να επιλέγουν...