Για χρόνια το πρωινό μου ήταν ένα χάος. Ή μάλλον, δεν υπήρχε. Ξυπνούσα στο όριο, έτρεχα να προλάβω τη δουλειά, έπινα έναν καφέ στο δρόμο και έλεγα πως "δεν πεινάω ακόμα". Το σώμα μου είχε συνηθίσει στην αδρεναλίνη της βιασύνης, κι εγώ στην ψευδαίσθηση ότι έτσι "κερδίζω χρόνο". Το αποτέλεσμα ήταν να νιώθω μονίμως κουρασμένη, να κάνω "crash" μέσα στη μέρα, και φυσικά να καταφεύγω σε γλυκά ή junk επιλογές για να πάρω ενέργεια. Μέχρι που ένα πρωί, λίγο πριν φύγω, είδα ένα βίντεο με κάποιον να φτιάχνει ένα smoothie μέσα σε δύο λεπτά και μου φάνηκε σχεδόν αστείο το πόσο εύκολο ήταν. Εκείνη τη μέρα είχα μερικά φρούτα στο ψυγείο, λίγο γιαούρτι, και αποφάσισα να το δοκιμάσω. Δεν φανταζόμουν ότι θα ήταν η αρχή μιας μικρής πρωινής επανάστασης. Ένα μικρό ποτήρι γεμάτο ενέργεια Στην αρχή, το έβλεπα σαν πείραμα. Μπανάνα, μέλι, λίγο γάλα αμυγδάλου και κανέλα τίποτα δύσκολο. Όμως η αίσθηση μετά από λίγες μέρες ήταν εντελώς διαφορετική. Δεν ήταν μόνο...