Ομολογώ ότι από Θεσσαλονίκη δεν ξέρω και πολλά, ή, για να το πω πιο σωστά, είμαι κάπως σαν τη μαθήτρια που δεν πρόσεχε στο μάθημα όταν έπρεπε και που την ύστατη ώρα των εξετάσεων διαβάζει πυρετωδώς, μπας και καταφέρει να περάσει τη χρονιά. Οι φορές που έχω πάει μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού και ευτυχώς σε δυο από αυτές είχα φίλους για ξεναγούς που με περπάτησαν πέρα και πίσω από τη βιτρίνα. Ακόμα κι έτσι, όμως, δεν χρειάστηκε πολύ για να καταλάβω πως το φαγητό εκεί είναι σοβαρότατη υπόθεση με ένα κοινό πολύ απαιτητικό και αυστηρό. Πριν από λίγες μέρες, λοιπόν, ξεκίνησα για να πάω να δω τι γίνεται στο Σεράμικο του Κεραμεικού που είναι το αθηναϊκό αδελφάκι του διάσημου, ιστορικού σαλονικιώτικου Σέμπρικο κι έχει ανοίξει εδώ και δύο περίπου χρόνια. Το εστιατόριο-γαστροταβέρνα-γαστροκαφενείο, πείτε το όπως θέλετε, όλα τα ονόματα ταιριάζουν, ήταν γεμάτο μέσα κι έξω κι ας ήταν τσαγκαροδευτέρα. Παρατηρώντας τις παρέες, τις μικρές...