Γεννήθηκα το 1967 και μεγάλωσα στην Άνω Μερά. Η μητέρα μου, Μαρία Χανιώτη, το γένος Πολυκανδριώτη, ασχολούνταν κυρίως με το σπίτι. Όποτε χρειάστηκε όμως εργάστηκε κι εκείνη. Γνωρίστηκε με τον πατέρα μου, Γιάννη Χανιώτη, στα μεταλλεία της Μυκόνου, όπου εργάζονταν και οι δύο. Αργότερα που εκείνος είχε ταξί, κάποιες φορές το οδηγούσε κι η μαμά. Όταν γεννήθηκα εγώ, η Μύκονος μπορούσε ήδη να χαρακτηριστεί τουριστική, κι από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, είχαμε δύο εποχές. Το καλοκαίρι και τον χειμώνα. Το καλοκαίρι που εργαζόμασταν και τον χειμώνα που όλα έπεφταν σε έναν ύπνο. Φωτογραφία: Χριστίνα ΓεωργιάδουΗ φημισμένη κρεμμυδόπιτα Μυκόνου. Στη Μύκονο γενικά η θέση της γυναίκας είναι αρκετά πιο ισχυρή σε σχέση με την υπόλοιπη Ελλάδα. Θα έλεγα λοιπόν ότι ήμασταν μια πυρηνική οικογένεια. H γιαγιά μου η Φραντζέσκα ήταν ο συνδετικός κρίκος όλων μας. Το μαγείρεμά της και το ότι γύρω της μαζεύονταν τα καλοκαίρια όλα τα παιδιά και τα εγγόνια...