Σκάρτη μια ώρα είναι το Κτήμα Γεροβασιλείου από το κέντρο της Θεσσαλονίκης. Όσο ξεμακραίνουμε από το πυκνό άστυ, το τοπίο φιλοδωρεί το βλέμμα με το φωτεινό πράσινο της εποχής. Κι ας είναι σχεδόν πια προάστιο της Θεσσαλονίκης η Επανομή, σε μεγάλα τμήματα της διαδρομής σε περιβάλλει φύση άγρια, λαχταριστή, και μπόλικη φροντισμένη αγροτική γη. Πλησιάζοντας στο κτήμα, δεν ξέρεις πού να πρωτοκοιτάξεις, σαστίζεις. Ένας θριαμβικός αμπελώνας ξεχύνεται ρευστός στους γύρω λοφίσκους και στις πεδιάδες. Φιλοτεχνημένος από χέρι μεγάλου μάστορα, σαν να τον ζωγράφισε με ερευνητική διάθεση στον καμβά του ένας Cezanne, ένας Pissarro. Η γη του Γεροβασιλείου ένα ασπαίρον έργο τέχνης. "Μα δείτε τι όμορφο που είναι το αμπέλι. Είναι ένα έργο τέχνης της φύσης, εάν ξέρεις να το καλλιεργήσεις. Υπάρχει άλλο φυτό που είναι τόσο όμορφο;", θα μας πει σε λίγο καλωσορίζοντάς μας στο "σπίτι του" ο Βαγγέλης Γεροβασιλείου, ενώ διασχίζουμε το τεθλασμένο μονοπάτι της...