Επικίνδυνες και εξαίσιες τροφές Από την Aφροδίτη Παναγιωτάκου Η γεύση του καλοκαιριού έχει απαιτήσεις υψηλές και βάθος προσβάσιμο. Απαιτεί ένδυμα ειδικό, γάντι χειρουργικό, εργαλείο επιθετικό, τάσεις κανιβαλιστικές, φεγγάρι γεμάτο. Η γεύση του δικού μου καλοκαιριού είναι ζωντανή κι έχει αγκάθια κινούμενα. Εκείνος που έλεγε ότι θέλει το φαγητό του νεκρό, όχι τραυματισμένο..., νεκρό, δεν ήξερε να τρώει. Η γεύση του καλοκαιριού είναι κόκκινη. Οι μαύροι είναι πολλοί, αλλά άνοστοι. Είναι θηλυκή και παράνομη. Για να πετύχει, πρέπει να κόψεις το χέρι σου σε βράχο και να σε χαϊδέψουν φύκια. Τότε μόνο πετυχαίνει. Παίρνεις βαθιά ανάσα, βουτάς, και ναι... τα νηστήσιμα αυγά είναι εκεί σε σκεύος σουρεαλιστικόν. Πάλι στην επιφάνεια, με χαμόγελο αυτήν τη φορά. Κολυμπάς γρήγορα για να φτάσεις στην ακτή. Ξύνεις το κέλυφος, ξεφορτώνεσαι με επιβεβλημένη μαεστρία και λαίμαργη μανία τα αγκάθια, ξεπλένεις ό,τι μη βρώσιμο στη θάλασσα, ανοίγεις το στόμα του...