Τούτες τις μέρες, η μνήμη όλων γυρίζει πίσω στο χρόνο και στα τραγικά γεγονότα της ιστορίας του έθνους μας. Φέρνουμε ξανά στο νου εκείνες τις φρικτές εικόνες από την εισβολή του Αττίλα το καλοκαίρι του 1974 στην μαρτυρική Κύπρο. Οι νεκροί, οι αγνοούμενοι, οι χήρες και τα ορφανά, οι μαυροφορεμένοι γονείς και συγγενείς συνθέτουν την θλιβερή εικόνα αυτής της τραγωδίας. Σήμερα, 51 χρόνια μετά και η Κύπρος συνεχίζει να βιώνει έντονα τις συνέπειες του εγκλήματος του 1974 ως οδυνηρές πραγματικότητες. Από τη μια, η διχοτόμησή της και ο ξεριζωμός του προσφυγικού κόσμου και όλων όσων υπέστησαν τα δεινά του πραξικοπήματος και της εισβολής. Η τουρκική εισβολή έστειλε στην προσφυγιά 160.000 ανθρώπους και σκόρπισε το θάνατο, τον πόνο και τη δυστυχία. Και από την άλλη οι αγνοούμενοι. Οι άνθρωποι που παραμένουν εκεί για να "φυλάνε" ακόμα τις Θερμοπύλες, βυθίζοντας στον πόνο τους χιλιάδες συγγενείς. Που η οργή τους ξεχειλίζει από την πολυετή αγνόηση...