Μεγάλωσα σε μια εποχή και σε μια κοινωνία, όπου θεωρείτο δεδομένο πως η ανθρώπινη ζωή είναι ιερή, και αυτό προέκυπτε τόσο από την πίστη -αφού η ζωή θεωρείται δώρο από τον Θεό-, όσο και από την αναγνώριση της αξίας της ανθρώπινης ύπαρξης. Βέβαια, αυτό μοιάζει να έχει ανατραπεί εντελώς, αφού η ανθρωπότητα παρακολουθεί σχεδόν αδιάφορη σήμερα μια γενοκτονία -αυτή που διαπράττει το Ισραήλ σε βάρος των Παλαιστινίων-, ενώ με αδιαφορία αντιμετωπίζονται και αυτοί οι άνθρωποι που δεν είχαν την τύχη να τα "καταφέρουν" στη ζωή, αφού αφήνονται στη μοίρα τους. Το κοινωνικό κράτος είναι σε διαρκή υποχώρηση. Επίσης, ο τρόπος με τον οποίο διεξάγονται πια οι πόλεμοι, με τα drones να κυριαρχούν και να σκοτώνουν ανύποπτους ανθρώπους, έχουν αφαιρέσει από τον πόλεμο την "τιμιότητα" του να υπάρχει το ενδεχόμενο σε μια μάχη να σκοτωθούν και οι δυο αντίπαλοι. Είναι όμορφη η φράση "η ανθρώπινη ζωή είναι ιερή" αλλά μάλλον είναι κενή περιεχομένου. Τη λέμε, χωρίς...