Τα σημεία του ορίζοντα είναι τέσσερα, αλλά τουλάχιστον τα μέτωπα ήταν τρία. Στον Βορρά τα Βαλκάνια, παρά τις διακυμάνσεις τους, παραμένουν ταραγμένα. Ακόμη μεγαλύτερο πείσμα στον χρόνο επιδεικνύει το μέτωπο της Ανατολής, εκεί όπου η ατζέντα της Τουρκίας εμπλουτίζεται συνεχώς με νέες διεκδικήσεις. Ακόμη και στο δυτικό μέτωπο, χρειάστηκαν ένας παγκόσμιος πόλεμος και ένα εθνικό έπος για να μην υπάρξει "κανένα νεότερο" έστω για 80 χρόνια. Να όμως που τώρα τα νέα πυκνώνουν και από τον Νότο και το μέτωπο της Λιβύης. Και δεν είναι καλά. Το φιλειρηνικό έθνος των "εθνικών δικαίων" έχει περικυκλωθεί από εχθρούς. Το μεταπολεμικό μάντρα του και τελευταίο του καταφύγιο, δηλαδή το Διεθνές Δίκαιο που επικαλούνταν και τηρούσε απαρέγκλιτα, είναι σαν να μην υπάρχει πια. Δεν υπάρχει επειδή ο μεταπολεμικός κόσμος πεθαίνει και ένας νέος γεννιέται. Οι κανόνες αυτού του νέου κόσμου γράφονται τώρα. Για την ακρίβεια, τους γράφει ο Ντόναλντ Τραμπ, ο αμερικανός...