Σε αντίθεση με τον "Αστρολάβο" (2022), το προηγούμενο άλμπουμ του Γιώργου Δίκτα, που κινούνταν σε πιο συμβατικούς "έντεχνους" δρόμους, με τα τωρινά "Αχρεωστήτως καταβληθέντα" ο δημιουργός γίνεται πιο ευθύβολος από την άποψη του μουσικού ύφους του, καταθέτοντας ένα ορίτζιναλ άλμπουμ ελληνικού ροκ. Ισως καθοριστικές για τον ήχο του είναι οι ηλεκτρικές κιθάρες του Ασκληπιού Ζαμπέτα σε συνδυασμό και με τους άλλους μουσικούς: τον Αλέξη Αποστολάκη στα τύμπανα και τον Χρήστο Παππά στο μπάσο και στα πλήκτρα. Ο ίδιος ο Δίκτας τραγουδάει και παίζει ακουστικές κιθάρες, ενώ υπογράφει όλες τις συνθέσεις με την αρωγή διάφορων στιχουργών (Γιώργος Μασουράκης ή Σούρος, Στέφανος Φώκος, Αντώνης Κακουλίδης). Υπάρχει δηλαδή μια ηχητική ομοιογένεια που διασπάται κάπως από κομμάτια με ψήγματα ρέγκε, σαν την "Κάτω βόλτα" ή το "Στον Ποσειδώνα", που ανοίγει τη δεύτερη πλευρά του βινυλίου και θυμίζει αρκετά τον Σωκράτη Μάλαμα εποχής "Το άδειο δωμάτιο" (2005)...