Αθώα παιδιά και άμαχοι πολίτες της Παλαιστίνης πεθαίνουν καθημερινά από ασιτία και δίψα, οικογένειες ξεκληρίζονται και η ανείπωτη τραγωδία συνεχίζεται... Aταφοι νεκροί, ενταφιασμένη η χώρα ολόκληρη, και όλοι οι κυβερνώντες την ανθρωπότητα αδιαφορούν και σιωπούν προκλητικά! Τι σημαίνει άραγε το φαινόμενο αυτό για την διεθνή κοινότητα; Είναι άραγε προϊόν της ποθητής και επιδιωκόμενης για χρόνια παγκοσμιοποίησης; Η παγκοσμιοποίηση είναι αυτή που έφερε και την "παναλγησία"; Οι πάντες και τα πάντα προσκυνούν το χρήμα, και η ανθρώπινη ζωή είναι αναλώσιμη, πολύ σύντομα, μάλιστα, μπορεί και να αντικατασταθεί από τα περίφημα ρομπότ; Σε αυτές τις σκέψεις οδηγείται ο σημερινός άνθρωπος όταν βλέπει τον πρόεδρο της Αμερικής, γνωστό για τον παραλογισμό και το πάθος του για το χρήμα, να κυβερνά, όχι στενά πλέον την χώρα του -που ακατανόητα τον ψήφισε- αλλά ολόκληρη την ανθρωπότητα. Παρακολουθώ με αγωνία την εξέλιξη της τύχης του Χάρβαρντ και αδυνατώ...