Οι ακριτοµυθίες για τους αρχαίους Ελληνες (δηλαδή η ασύνετη και απερίσκεπτη χρήση λόγου) αντιµετωπίζονταν ως θέµα ήθους, φρόνησης και υπευθυνότητας απέναντι στην κοινωνία. ∆εν αφορούσαν τη συµπεριφορά του ανθρώπου, αλλά την υπόστασή του. Ο Αριστοτέλης στα "Ηθικά Νικοµάχεια" κατατάσσει την ακριτοµυθία στα ελαττώµατα που δείχνουν έλλειψη φρόνησης και χαρακτήρα. Αν κάποιος δεν µπορεί να συγκρατήσει τη γλώσσα του είναι επικίνδυνος και για τον εαυτό του και για την κοινωνία. Η Ελενα Ακρίτα, την προηγούµενη βδοµάδα, αποφάσισε να καταφύγει σε ύβρεις και ακριτοµυθίες εναντίον του δηµοσιογράφου Αγγελου Προβολισιάνου για τη δηµοσίευση ενός παραπολιτικού σχολίου. Για την Ακρίτα αποδείχθηκε ότι ως πολιτικός προτιµάει τα άκριτα πράγµατα και τη δηµοσιογραφία χωρίς άποψη και κρίση, αν και µέχρι πρότινος µόνο µε αυτήν τη δηµοσιογραφία του κρίνειν είχε ασχοληθεί. Με τη σειρά της η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ (και ευτυχώς µόνο αυτή) ακολούθησε άκριτα τη γραµµή...