Η κυβέρνηση ακολουθεί συχνά μια επικοινωνιακή τακτική πολύ συνηθισμένη στο πολιτικό σύστημα και τους δορυφόρους του, τόσο που έχει καταστεί σχεδόν "φυσική", σαν μια μανιέρα από την οποία είναι πολύ πιθανό να έχουμε παρασυρθεί κατα καιρούς όλοι, γαλουχημένοι καθώς είμαστε σε μια κοινωνία συγκρουόμενων ομάδων πίεσης. Τον κοινωνικό αυτοματισμό. Τελευταίο παράδειγμα η συζήτηση για τον σιδηρόδρομο και την αναγκαία μεταρρύθμισή του. Το βάρος στον δημόσιο διάλογο δόθηκε βασικά στην αξιολόγηση των εργαζομένων. Μια λογική εξέλιξη δεδομένης της προσήλωσης στην απόδοση του δυστυχήματος των Τεμπών μονάχα στο ανθρώπινο λάθος, προκειμένου να μην αναδεικνύεται το γεγονός ότι έπρεπε να είχαν τοποθετηθεί στην ώρα τους, επί Κυριάκου Μητσοτάκη και Κώστα Καραμανλή, η αυτόματη τηλεδιοίκηση της σύμβασης 717 και το σύστημα αυτόματης προστασίας συρμών (ETCS). Οι ευθύνες έχουν, φυσικά, ονοματεπώνυμα και ιδιότητες. Που αν τα αναζητήσει κανείς συναντά ενδείξεις...