Για να είμαι ειλικρινής δεν ξέρω αν η εν Ελλάδι εξ αριστερών κριτική προς το Ισραήλ και υπέρ της Παλαιστίνης έχει τις ρίζες της σε κάτι συγκεκριμένο ή αν στηρίζεται στο μαρξιστικό ιδεώδες της κοινωνικής δικαιοσύνης. Τον τελευταίο καιρό όμως αυτό δεν έχει παρά φιλολογική σημασία, μια και όσοι φωνάζουν κατά της γενοκτονίας που συντελείται δίπλα μας δεν χρειάζεται να έχουν και δεν έχουν αναγκαστικά συγκεκριμένη πολιτική ταυτότητα. Οι σαχλαμάρες του στυλ "ναι, αλλά για τον Πούτιν δεν λέτε" σαρώθηκαν πολύ γρήγορα από την πραγματικότητα και είναι πλέον ελάχιστοι εκείνοι που υπερασπίζονται το "δικαίωμα" ενός κράτους να βάζει την δική του εκτίμηση για την ασφάλειά του πάνω από τα ανθρωπιστικά ιδεώδη. Δεν είναι τυχαίο που παραστάσεις διαμαρτυρίας γίνονται πλέον παντού για την Παλαιστίνη, σε events, θεατρικά, εκδηλώσεις ή και αυτόνομα. Η αδικία ξεχειλίζει και ευτυχώς ένα μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινής γνώμης δραστηριοποιείται στην κατεύθυνση...