Οι πρόσφατες δημοσιονομικές υπεραποδόσεις της ελληνικής οικονομίας φέρνουν στο προσκήνιο ερωτήματα που αφορούν τόσο τον τρόπο παραγωγής των υπερπλεονασμάτων όσο και τη διαχείριση των ταμειακών διαθεσίμων. Και τα δύο διασυνδέονται με τους δύο πρωτεύοντες στόχους της δημοσιονομικής πολιτικής που είναι η διασφάλιση της βιωσιμότητας του δημόσιου χρέους καθώς και η σταθεροποίηση της οικονομίας σε υψηλότερο επίπεδο μεγέθυνσης με ισχυρό βραχίονα αναδιανομής. Η μη τιμαριθμοποίηση της φορολογικής κλίμακας, η διατήρηση του ΦΠΑ στο 24%, η εισαγωγή προκαταβολής και τεκμηρίων των ελεύθερων επαγγελματιών από κοινού με την εφαρμογή του νέου λειτουργικού κανόνα των καθαρών πρωτογενών δαπανών του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης (ΣΣΑ) έχουν οδηγήσει στα σημερινά ασυνήθιστα υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα όπως καταγράφηκε για το 2024 (4,8% του ΑΕΠ), πολύ πιο πάνω από τους στόχους της Εισηγητικής Εκθεσης. Από μόνη της η παραγωγή υπερπλεονασμάτων...