Γεννήθηκα στην οδό Μουρούζη, απέναντι από την Πυροσβεστική Υπηρεσία. Μέναμε σε αυτό το σπίτι, στον πρώτο όροφο, μέχρι που έγινα τεσσάρων ετών. Είχα εφιάλτες από τις σειρήνες που χτυπούσαν δίπλα μας και ενθουσιαζόμουν όταν έβλεπα τους πυροσβέστες να κατεβαίνουν από έναν πύργο, οπότε ήθελα να γίνω πυροσβέστης. Όταν μετακομίσαμε, πήγαμε στην οδό Ηροδότου, σε ένα διαμέρισμα μιας από τις πρώτες πολυκατοικίες που είχε σχεδιάσει ο θείος μου -ετεροθαλής αδερφός του πατέρα μου-, ο αρχιτέκτονας Νίκος Βαλσαμάκης, ο οποίος φρόντισε να υπάρχει ένα δωμάτιο σκοτεινού θαλάμου, γιατί ο πατέρας μου ήταν μανιώδης ερασιτέχνης φωτογράφος. Έμεινε ερασιτέχνης‧ δεν έγινε, ούτε ήθελε να γίνει ποτέ επαγγελματίας. Οπότε, σε αυτό το σπίτι είχα την αίσθηση ότι γεννήθηκα σε έναν σκοτεινό θάλαμο, γιατί κάθε τόσο, αν και ήμουν πολύ μικρός, με έπαιρνε ο πατέρας μου μαζί του όταν έκανε τις διάφορες επεξεργασίες, με τις ασπρόμαυρες κυρίως φωτογραφίες που εμφάνιζε, τα...