Τα ματαιόσπουδα άρθρα, άμα "τη παραιτήσει" Τσίπρα εκ του βουλευτικού αξιώματος, δυσκόλως απέκρυψαν την επιδειχθείσα προθυμία των συντακτών να σκηνογραφήσουν με βεγγαλικά την επιστροφή του. Αποδείχθηκαν στρακαστρούκες. Τα αναγκαία, νιτρικό κάλλιο, κάρβουνο και θειάφι, ήταν ήδη νοτισμένα: "Ποιες φωτιές" να ανάψει ο Τσίπρας στην αντιπολίτευση που κρέμεται ακόμη από τα Τέμπη; "Ποιο κρότο" να παράξει η εξαγγελία του ότι εγκαταλείπει τον ήδη καθημαγμένο ΣΥΡΙΖΑ; Χρειάζονται πλείονες αποδείξεις ότι, εκ προμελέτης, τον διέλυσε διά της επιβολής Κασσελάκη; Αν και ο κατατμηθείς ΣΥΡΙΖΑ σε πέντε βιλαέτια ακόμη επένδυε στον Τσίπρα-μεσσία, προσδοκώντας την ανακατάληψη του Μαξίμου. Πρακτικά, τώρα: τι μπορεί να αποδώσει μία πλειστάκις προαναγγελθείσα και πολλάκις επαναλαμβανόμενη γέννηση κόμματος, όταν ήδη καταναλώθηκε σε αποθαρρυντικές μετρήσεις; Ρομαντισμό, αναμφίβολα, αναδεικνύει η ποιητική εμμονή του Τσίπρα για τη θάλασσα, υπενθυμίζοντάς μας ότι...