Λευκά κολλαρισµένα λινά τραπεζοµάντηλα, ασορτί πετσέτες, αψεγάδιαστα καλογυαλισµένα µαχαιροπίρουνα, κεριά, κρυστάλλινα ποτήρια για το κρασί και το νερό. Το fine dining ήταν πάντα µια πολυτελής απόλαυση και προοριζόταν για τους λίγους. Μια εµπειρία για τους γνώστες και τους πλούσιους. Και παρότι η προετοιµασία του τραπεζιού παραµένει σχεδόν απαράλλακτη στην πάροδο των χρόνων, ωστόσο το περιεχόµενο των πιάτων αλλάζει αισθητά. Θα εκπλαγείτε ίσως, αλλά φαγητά που σήµερα θεωρούνται "γκουρµέ", ήταν παλιότερα τόσο συνηθισµένα που οι πλούσιοι τα "σνόµπαραν" και έµπαιναν µόνο στα τραπέζια των φτωχών. Την επόµενη φορά λοιπόν που θα στραβοµουτσουνιάσετε όταν δείτε ρεβίθια στο πιάτο σας, σκεφτείτε πως πιθανότατα, µερικά χρόνια αργότερα τα "ταπεινά" ρεβίθια, να θεωρούνται εκπληκτική γκουρµεδιά που θα πρέπει να τη χρυσοπληρώσετε για να την απολαύσετε. Αν και, εδώ που τα λέµε, για µένα τα ρεβίθια θα είναι πάντοτε µαγικό πιάτο! Χαβιάρι, από ταπεινό...