Κάθε φορά που διαβάζω ανακοίνωση υπουργείου, το μετανιώνω. Νιώθω ότι με κοροϊδεύουν ή, χειρότερα, ότι δεν αντιλαμβάνονται τα προβλήματα και τις ανάγκες του κόσμου. Όταν μάλιστα, η ανακοίνωση εκδίδεται μετά από τραγικό περιστατικό, προσπαθώντας να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, θυμώνω πολύ. Νωρίς το πρωί της Παρασκευής συνέβη ένα αδιανόητο περιστατικό. Αδιανόητο, δηλαδή, για εμάς. Οι γονείς παιδιών με αυτισμό και νοητική υστέρηση, είχαν προβλέψει ότι θα συμβεί κάτι οδυνηρό αν δεν γίνουν οι απαραίτητες προσλήψεις εκπαιδευτικού, βοηθητικού και νοσηλευτικού προσωπικού στα Ειδικά Σχολεία. Δυστυχώς, επιβεβαιώθηκαν. Ένα κορίτσι μόλις 13 χρονών πνίγηκε. Και κατέληξε. Δεν μπορώ, δεν θέλω, δεν αντέχω να μπω ούτε για κλάσμα δευτερολέπτου στη θέση αυτής της μητέρας και αυτού του πατέρα. Των γονιών που έβαλαν το παιδάκι τους στις 7.30 το πρωί στο σχολικό περιμένοντας να φθάσει η ώρα να το παραλάβουν. Θυμάμαι σαν χθες μία συζήτηση που είχα πριν...