Μα δεν είναι αυτός ο τόπος "ευλογημένος"; Βέβαια είναι. Μήπως δεν είναι η ιστορία του "μοναδική", ο πολιτισμός του ένας "φάρος" για τους βελανιδοφάγους, η γλώσσα του "οικουμενική", το παρελθόν του "ένδοξο"; Χωρίς αμφιβολία. Σε αυτόν τον τόπο κατοικεί σήμερα ένα υπερήφανο έθνος. Αυτό το έθνος αγαπά τη χώρα του με μια ένταση από την οποία δεν λείπει ένα αίσθημα ανωτερότητας. Τι να κάνουμε, είμαστε καλύτεροι από τους άλλους. Το έθνος όμως δεν αγαπά το κράτος του. Κανένας δεν δυστυχεί ως Ελληνας. Αλλά όλοι οι Ελληνες δυστυχούν ως πολίτες. Η υπερηφάνεια, πανελλήνια και παρελθοντολάγνα, συνθλίβεται κάτω από το βάρος μιας ταπεινωτικής καθημερινότητας. Η οργανωμένη ζωή, με τους κανόνες της, τις ρυθμίσεις της και τις υποχρεώσεις της, ισορροπεί μαζί με κάθε πιθανό και απίθανο κίνδυνο στο χείλος της πλήρους αποδιοργάνωσης. Ετσι είναι, ένα βήμα ακόμη και καταρρεύσαμε. Πριν από λίγες ημέρες, το συνέδριο του "Economist" στην Αθήνα φιλοξένησε μια...