Στον αριστοτελικό ορισμό της τραγωδίας περικλείεται ένα ζήτημα που απασχόλησε τους μελετητές επί αιώνες: το πρόβλημα της κάθαρσης. Η τελευταία φράση του ορισμού του τραγικού καλλιτεχνήματος οδήγησε τους ερευνητές στη διατύπωση αμέτρητων ερμηνειών του όρου κάθαρσις ("κάθαρσις παθημάτων") και, κατά συνέπεια, του τρόπου με τον οποίον αντιλαμβάνεται ο Αριστοτέλης την επίδραση της τραγωδίας. Συνελόντι ειπείν, θα μπορούσε να ειπωθεί εν προκειμένω ότι ο Σταγειρίτης θεωρεί πως η τραγωδία προσφέρει στον άνθρωπο μια ανακούφιση από τα πάθη που εκείνη προκαλεί, και μάλιστα ανακούφιση συνδυασμένη με ευχαρίστηση. Και πρόκειται για μια ευχαρίστηση καθαρτήρια, για μια ηδονική επενέργεια ιδιαίτερη, που προκαλείται από το τραγικό της ανθρώπινης μοίρας, από τη διέγερση συμπόνιας ή συμπάθειας (για τον πάσχοντα ήρωα) και φόβου (μήπως βρεθεί ο θεατής σε παρόμοια κατάσταση), καθώς και από τη λυτρωτική, απελευθερωτική πλημμυρίδα των εν λόγω συναισθημάτων. Σε...