Η ανακάλυψη οστών και σκελετών εκτελεσμένων ανθρώπων στο Επταπύργιο στη Θεσσαλονίκη κατά τη διάρκεια εργασιών ανάπλασης έφερε στο προσκήνιο ζοφερές μνήμες του Εμφυλίου. Aταφοι νεκροί επιστρέφουν για να θυμίσουν μία από τις σκληρότερες περιόδους της σύγχρονης Ιστορίας μας. Μαζί τους, επιστρέφει η διερώτηση για τα τραύματα της Ιστορίας, τις συγκρουσιακές ιστορικές εμπειρίες που έχουν ανοίξει βαθιές πληγές. Πώς μπορούμε να διαχειριστούμε ένα τόσο βαρύ ιστορικό φορτίο; Στις πρώτες μετεμφυλιακές δεκαετίες, η σιωπή αλλά και η αποσιώπηση της καταστροφής που επέφεραν τόσο ο πόλεμος και η Κατοχή όσο και ο Εμφύλιος κυριάρχησαν μέσα στο ψυχροπολεμικό κλίμα της εποχής. Τα τραύματα παρέμειναν θαμμένα ή ανεπίγνωστα, ειδικά για όσους βρέθηκαν στην πλευρά των ηττημένων. Κυριάρχησαν ο φόβος περαιτέρω διώξεων και οι ανάγκες της επιβίωσης. Αυτή η μακρά περίοδος έφθασε στο τέλος της με την πτώση της δικτατορίας το 1974. Η πρώτη μεταπολιτευτική περίοδος...