Φωτογραφία αρχείου Οπαδοί με καπνογόνα EUROKINISSI Ο αθλητισμός δεν ήταν πάντα έτσι. Κάποτε, είχε χρώμα φανέλας, είχε άρωμα, είχε ουσία. Ήταν η στιγμή που ο πατέρας έπαιρνε το παιδί του από το χέρι και το πήγαινε στο γήπεδο για να του δείξει τι σημαίνει πάθος, τι σημαίνει αγώνας, τι σημαίνει να αγαπάς την ομάδα σου. Τότε οι αγώνες είχαν νόημα, ήταν μια γιορτή, ένα πεδίο όπου οι άνθρωποι ενώνονταν, φώναζαν, πανηγύριζαν. Ο αθλητισμός περνούσε μηνύματα, δίδασκε αξίες, έφτιαχνε χαρακτήρες. Διαφήμιση Σήμερα, το χρήμα κυριαρχεί, η βία δηλητηριάζει τα γήπεδα και αντί για χαρά, ο αθλητισμός γίνεται χώρος έντασης, επιρροής και προσωπικών συμφερόντων. Ο πατέρας διστάζει να πάρει το παιδί του στο γήπεδο, γιατί δεν ξέρει αν θα επιστρέψουν ασφαλείς. Έχει χαθεί η ουσία; Ίσως όχι εντελώς. Ίσως να υπάρχει ακόμα σε εκείνους που δεν έχουν ξεχάσει το αληθινό νόημα του αθλητισμού. Και ίσως το ερώτημα που μένει είναι: Θα αφήσουμε να χαθεί ολοκληρωτικά ή...